Lodewijk Verduin in De Groene Amsterdammer van 31 januari: ‘Een heldenleven is een debuutroman die overtuigt en entertaint. Bekkering beschikt over de gave om het cliché open te breken, zo te vertellen dat de bekende verhaalpatronen hernieuwde glans krijgen. Ze blinkt vooral uit in het schrijven van zinnen die blaken van plezier: ‘Interessante mensen plakten zich, typisch voor deze diersoort, aan hem vast als die slijmhandjes waar kinderen in de jaren negentig mee speelden.’ Een heldenleven dankt zijn charme aan die gekunstelde stijl, die vol zit met grappen en kwinkslagen, en soms ook met gevatte aforismen. ‘Nee, ik ben geen Humbert Humbert, god nee’, beweert Adrian in het eerste deel. Persis Bekkering lijkt daarentegen wel een voorbeeld te nemen aan Humberts schepper: haar nabokoviaanse ‘fancy prose style’ vonkt en schittert regelmatig.’
